Onderwerp: Cars (en waarom ik niet voor vreemden bak)
Voor de zoon van het meisje dat altijd voor mijn paard zorgde, zou ik een Cars taart maken.
Mijn tweede, dus het blijft leuk, had er veel zin in. Ik had van alles in mijn hoofd, maar ik heb de plannen drastisch moeten bijstellen. Puzzelen is leuk, boetseren ook, maar bekleden blijft een drama. Dankzij de cactussen kwam het nog goed, die verdoezelen een hoop...
Zwarte fondant was een drama (zacht), nieuwe puzzeltechniek bleek op de taart minder netjes uit te pakken (wit randje zichtbaar, volgende keer wat overlap nemen), chocomarsepein bleek erg donker, ik wilde geen dubbele lap bruin/blauw dus op elkaar en uitgerold. Het midden was het midden niet meer, opschuiven dan maar, scheuren... Afgeknipt ruim boven de onderkant. Gelukkig wel een randje in de planning.
In geval van bedrijfsmatig bakken, had ik hem toch zo de deur niet uit willen doen.
Daarom bak ik niet voor vreemden. Familie, vrienden en kennissen vinden alles mooi en lekker, dus dan is de druk minder. Ze vonden hem prachtig gelukkig. En ik vond het weer leuk om te maken. Toch wel
Komt ie.




