Ik eet echt bijna niets van mn taarten.
Wel proef ik nieuwe combinaties van vulling, maar dan echt maar een theelepeltje.
Het wisselt ook erg, de ene week heb ik niks en dit weekend heb ik 3 taarten staan...
Maar ik herken het wel, toen ik echt net begon met bakken en decoreren wilde ik ook steeds allerlei dingen uitproberen,
Toen moest ik ook nog ontdekken hoe ik het lekkerste biscuit maak en hoe de lekkerste botercreme...
Die dingen heb ik nu redelijk uitgevogeld dus en proef ik veel minder.
Volgens mij werkt het een btje hetzelfde als met 'echte' bakkers, hoe meer je ermee bezig bent, hoe minder je er zelf behoefte aan hebt...
Of is dit voor anderen heel anders?!
En zet hem op met je dieet, dat valt vast niet mee!

Tja, wij hebben geen zoete kauwers in de familie en veel vrienden hebben we ook niet. Dus als ik bak eten we het ook allemaal zelf op.

alles wat ik bak geef ik weg... ik zit op school ook al zoveel te snaaien

ik bak regelmatig. Of boetseren voor de taart die ik moet maken.

Ik bak bijna nooit voor mijn gezin tenzij er hier gelegenheid voor is, als ik heel eerlijk ben vind ik de taarten die wij maken met fondant/ marspein niet echt lekker   ik ben meer gelukkig met een oudewetse appeltaart of vlaai. Ik bak 2 keer in de maand voor familie, vrienden en collega's en dat is voor mij genoeg omdat ik ook en baan heb en twee kids   .

Ik bak niet meer zo vaak als in het begin (vanwege oplopende kosten en dieet). Ik kan er gewoon niet vanaf blijven als ik bak en nu ik echt heel serieus dieet vond ik dat dat toch maar eens afgelopen moest zijn met al dat snoepen.
Nu klaagt mijn vriend dat ik te weinig bak 
Meestal gaf ik dus een groot deel/ het grootste deel van mijn baksels aan mijn vriend en zijn ouders; vinden ze altijd hartstikke leuk.
Heb vandaag voor het eerst in twee maanden (!!!!!!!) nog eens cupcakes gebakken en die gaan volgende week naar mijn collega's omdat mijn (tijdelijke) contract afloopt en ik wil dat ze me niet vergeten als ze nadenken over de persoon die ze vast gaan aannemen