Zat in het ziekenhuis samen met mijn zus en loopt een beetje anders dan verwacht.
De tumor is helemaal weg maar de chemo heeft de tumor niet kunnen doden.
Er zitten nog wat cellen in borst en oksel en daar hopen we met de bestraling de cellen te verschrompelen.
Ik krijg nog 10 jaar hormoonpillen om die cellen te onderdrukken is me verteld dus we gaan er maar vanuit dat het dan goedkomt maar zekerheid heb je nooit.

Nu nog even over mijn arm.
Dat is niet goed want er zit een ontsteking, ze hebben me even tussendoor een echo laten doen en daar hebben ze meteen met een lekkere prik/spuit 300 ml. Vocht uit mijn oksel verwijderd.
Er is me opgedragen echt helemaal niks te doen, een week antibiotca en dan moet ik volgende week donderdag weer terugkomen.

Dit is niet zo mooi want nu wordt de bestraling iets uitgesteld en zal ik niet eind december maar half januari klaar zijn met de behandeling als de antibiotica zijn werk goed doet.
Ik ben nu wakker geschud en ga mezelf er echt aan houden want de bestraling moet zo snel mogelijk gebeuren.

Nog even ter informatie.
Het komt niet door de kerstboom zetten is me verteld hihi.
Volgende week donderdag moet ik weer terugkomen en dan kijken we verder en hopen dat de ontsteking weg is.

Oh jee, dat is even een tegenvaller voor je, maar nu idd goed je rust pakken. 
Weet zeker dat het met jouw  positieve instelling helemaal goedkomt.
Ga nog een beetje harder duimen 

Groetjes Vonn

Dankjewel Willeke en het is geen onwil maar jke wilt gewoon niemand tot ast zijn dus doe je alles zelf.
hoewel ik niet alles uit handen kan geven ga ik dat nu toch wel meer doen en ze begrijpen het ook wel dus dat gaat wel goedkomen

Denk er steeds iets te licht over en dat ik het allemaal wel kan maar je lichaam is toch kapot gemaakt en dat moet je accepteren.
Maar ach je kunt niet alles uit handen geven hè want als er niemand thuis is moet je toch dingen zelf doen maar ik geef nu wel meer uit handen, laat de afwas gewoon staan tot de mannen thuiskomen en de was laat ik ze nu ook zelf maar even doen, boodschappen wacht ik gewoon tot ze thuiskomen en neem ik er één mee want moet dat soort dingen toch uit handen gaan geven anders komt het niet goed en dat willen we allemaal niet
Dus het komt wel weer goed alleen even ietsje meer geduld hebben.
En het allerbelangrijkste is dat we gewoon blijven lachen want dat is het beste medicijn

Groetjes en bedankt allemaal voor jullie lieve reactie

Ik heb het allemaal eens doorgelezen.. Heel veel sterkte en probeer rustig aan te doen! Dat is nu het beste!

Ik doe het op mijn eigen tempo maar kan het toch niet laten de dingen zelf te doen.
De ontsteking is inmiddels weg en maandag de voorbereidingen voor de bestraling.
Dan wordt alles afgetekend enz. enz. en dan als het goed is half december beginnen met bestralen.
Ik zal dan half januari klaar zijn dus iets later dan eerder gepland
Dankjewel het komt vast goed

Hallo Bianca

Ik ben nu eenmaal een bezige bij en kan gewoon niet stilzitten.
Liefs Marion en ontzettend bedankt voor jullie lieve woorden XXX
Dat is ook niet altijd fijn inderdaad want je komt nooit echt aan rust toe.
Ik heb ook moeite met mezelf ontspannen want zelfs van taarten maken wordt ik niet ontspannen haha.
Maar goed als het echt niet meer lukt dan moet je wel gaan zitten en dat doe ik dan ook wel.
Met de kerst komt de hele familie hierheen, broer zussen met aanhang, moeder met vriend en een 2 vrienden maar dan gaan we lekker het eten door de chinees laten maken haha dus dat zit wel goed.
de tweede gaan we met ons eigen gezin gourmetten want dat willen ze hier nooit overslaan haha.
Maar het komt wel goed Bianca dankjewel.

Voor jou en alle anderen hier natuurlijk ook heel fijne feestdagen toegewenst
En nogmaals ontzettend bedankt voor jullie lieve woorden XXX

Dankjewel voor je lieve berichtje en inderdaad denk ik dat het voor de mensen om mij heen moeilijker is dan voor mezelf.
Je legt jezelf erbij neer en ondergaat het maar de mensen om je heen staan machteloos en blijven toch elke keer weer in angst zitten om hoe en wat.
Zekerheid heb je nooit maar wie heeft dat wel in het leven en ik dacht ook in het begin wat als het fout gaat en ik ben er niet meer, dan moeten mijn man, kinderen en dierbaren verder zonder mij en dat is veel moeilijker dan voor degene die er dan niet meer is want die merkt er niks meer van.

Dus ik denk vaak aan juist de mensen om mij heen en dat is waarom men ook niks aan mij merkt want ik doe niet anders dan anders, blijf de humor en de zelfspot houden en lach het allemaal weg.
Dat houd niet alleen hun op de been maar ook mezelf want zo is het voor mezelf ook een stuk makkelijker ermee om te gaan.
Tuurlijk is het niet leuk en baal je wel eens maar zoals ik al zei daar merkt niemand in mijn omgeving iets van want ik spreek het niet uit en dat hoeft ook niet want er is niemand die daar iets aan kan veranderen dus neem je het gewoon zoals het is