Voor een van de meiden in het gezinshuis waar ik de afgelopen twee maanden heb meegedraaid mocht ik ook de verjaardagstaart maken, ze kwam met een voorbeeld van Maisie Parrish aanzetten, maar of ik dan van het nijlpaard een gewoon paard kon maken, zonder die make upjes! Dat doe jij wel even hé Brenda!? Zo'n vertrouwen als zij in mij had, zo onzeker werd ik daarvan.
Als je de achtergrond kent gun je 'n kind helemaal een knaller van een taart. Inmiddels kan ik zeggen: missie geslaagd! Tranen van geluk; met open mond heeft ze zitten staren en toen ik naar huis ging kreeg ik een hele grote knuffel. De beste beloning die ik kon krijgen; ze heeft namelijk heel lang heel hard haar best gedaan om mij zoveel mogelijk te ontwijken want ik was nieuw en dus niet veilig voor haar.

Ik had graag een drum er onder gedaan die ik ook had kunnen bekleden; maar die paste net niet in de taartdoos, en dat moest toch echt want hij is vanuit Wekerom meegegaan in een koelbox met koelelementen er onder, naar Deventer, en dat met het openbaar vervoer! En helemaal puntgaaf aangekomen!

Afijn; genoeg geklept; hier de taart! En deze perfectionistische pietje precies ziet nog allerlei puntjes; maar ik ben toch erg blij met het uiteindelijke resultaat!

Gevuld met appeltaartyoghurtroom, gebakken appeltjes en afgesmeerd met kaneel crème! Ik heb een nieuwe favoriete vulling!

Op de foto's lijkt hij een beetje te bobbelen aan de onderkant, maar dat was in het echt niet. Mijn taart was echt super strak afgesmeerd, en ik moest aan de bovenkant 'm zelfs iets rond maken voor het mooie bad effect!