jullie allemaal heel erg bedankt voor alle lieve reacties, heeft me goed gedaan!
gisteren was het echt geweldig!
ondanks dat we met zn allen een traantje (oftewel, ik bleef aan de gang
) weggepinkt hebben...
mn nicht zei dat mn oom het zoveel had over mn broertje, en toen ik zei dat hij jarig zou zijn, kwamen de tranen bij haar, jeetje, ze verschoot ervan, of mn oom het wist? nee, dat lijkt me niet, na zoveel jaar en al die emotionele belevingen geloof ik niet dat hij daar aan denkt, toen ze het hem vroeg, vandaag? ja!och potverdorie, daar heb ik niet eens aan gedacht, en toen kwamen de tranen...
al toen ik mn nicht het zag vragen met tranen in haar ogen, dacht ik, o jee dat ga ik niet droog houden,
en toen ik mn oom zag, nee, onmogelijk,
de tranen in zn ogen te zien, het verdriet, en dan de reactie, nu ik ziek ben, lijkt het wel of ik veel emotioneler ben, het hele verhaal van teun(mn broertje) zie ik zo voor me, beleef ik elke keer weer opnieuw,
en als ik dan die kinderen in het ziekenhuis zie, die zo doodziek zijn, dan stelt dat wat ik heb niks meer voor...(tuurlijk wel, maar ik begreep het wel)
hij pakte me vast en zei dat ie heel veel van me hield...
vond het een heel fijn feestje, een met een lach en een traan, maar dat we dit samen mochten delen, op die speciale dag, was voor mij toch wel heel erg bijzonder!!!
oh ja, en de taart... die vonden ze helemaal geweldig!!!
groetjes neeltje