Na weken van lezen, denken, bekijken, proberen, nog es denken, nog es kijken, bakken, laag voor laag afwerken, invriezen en dan uiteindelijk stapelen was het dan echt zover: mijn bruidstaart is klaar.
Het is dan wel voor het 50-jarig huwelijk van mijn ouders, maar mijn moeder houdt wel van wit op wit, dus waarom dan niet een echte bruidstaart!

Het heeft nog lang geduurd voordat hij aangesneden werd, want de meeste gasten en ook de obers meenden dat het een 'siertaart' was.
'Zie dat maar als een compliment' zei mijn dochter. En dat doe ik dan ook maar.

Niet alles ging goed: bij de onderste laag kwam ik niet uit met mijn ruiten, dus aan de achterkant zit een passtukje. Bij de tweede laag is de zijkant eigenlijk aan alle kanten uit zijn model getrokken met het bekleden. Heb het beste stuk aan de voorkant gehouden en voila, je ziet er bijna niets van. Als je het maar niet zegt...

Vulling: bovenste: perzikkwarktoetje en abrikozenjam
middelste: monchou-kersenjam en kersenvlaaivulling
onderste: mascarpone-aardbei en aardbeienvlaaivulling