Mijn geschiedenisdocente had een burn-out. Op een gegeven moment, ik denk een week of 6 geleden, mocht ze weer een halve klas lesgeven. Aangezien de vervangster nogal van eten houdt en ons daarom steeds trakteerde, waren wij daar in eerste instantie niet zo blij mee... Dus toen besloot ik, met mijn goede hart (ahumahum), cupcakes te maken. De eerste versies met koekjes en botercrème liepen uit op een nauwelijks spuitbare, ietwat geschifte botercrème. Niet dat iemand dat merkte, maar ik baalde daar stevig van.

Nu mag mevrouw de hele klas weer lesgeven en vroeg ze mij om weer die cupcakes te maken. Dit keer ging het wel goed: koekjes zo fijn vermalen dat het wel zand leek, botercrème gemaakt op de dag tevoren (voordat 'ie in de koelkast was geweest). Kortom, nu wel gelukt en dus een post waard!