Had ik nou maar beter naar mijn man geluisterd!   Had ik hem nou maar niet gestapeld vervoerd.   Had ik maar....!  Tja... Het was echt te laat toen ik dat allemaal bedacht!

thuis zag hij er nog zo uit:

Maar na een uur en drie kwartier in de auto was hij om gekieperd en lag hij behoorlijk in de kreukels... En ik had niets bij me om hem te repareren. Zo overtuigd was ik dat manlief wel voorzichtig genoeg reed... En dat hij heus niet topzwaar was... Tja... Niet dus!

En dan mijn opa... GRRR.... Die dacht ook even dat hij wel wist hoe hij mij wel even kon vertellen hoe ik hem weer moest maken... Of je met een sateprikker een taart omhoog / recht kan houden... 

Enne... Je snapt natuurlijk wel dat ik daar geen foto meer van gemaakt heb... Hij moest nl. ook nog cadeau gegeven worden aan de vrouw die foto's kwam maken voor het 30 jarig huwelijk van mijn paps en mams...

Dus nu vraag ik me af... Hoe kan ik dat de volgende keer beter doen?