een aantal mensen weten dat wij een paar weken geleden een tante van Edwin hebben moeten verhuizen. voor die lieve vrouw deden wij dat natuurlijk gewoon. maar het was erg zwaar en emotioneel. want deze lieve vrouw moest tegen haar zin verhuizen en kwam van zelfstandig wonen in een omgeving terecht waar zij wel beter af zou zijn en betere zorg zou krijgen, maar wat haar en ons nog het meeste verdriet deed was het feit dat zij haar kamer moest delen met een andere vrouw en afscheid moest nemen van haar spulletjes m.a.w. ze verloor haar privacy en bezittingen. vandaag zijn wij weer op bezoek gegaan en wij troffen een vrolijke vrouw aan, ze had al een vriendin waarmee zij gezellig elke dag koffie ging drinken en ja ook wel eens stiekem op stap ging om koffie te "stelen" daar waar dat helemaal niet mocht. ow wat zat ze te glunderen toen ze vertelde dat ze zich een kwajongen voelde. ze had al wat leuke dingen ondernomen zoals bloemschikken, muziek en binnenkort gaat ze ook naar tekenen. maar waar ik nog steeds niet over uit kan en wat haar en ons zo blij maakte was het feit dat zij gewoon haar eigen kamer heeft gekregen binnen het complex waar zij zit. beetje jammer dat wij daar niet van op de hoogte waren, maar het feit dat de mensen op die afdeling wel naar onze en haar mening hadden geluisterd vind ik echt zo fijn. ik dacht echt dat het gewoon een susser zou zijn dat ze hun best zouden doen, maar ze hebben echt woord gehouden en zodra zij die eigen kamer heeft gekregen bloeide zij helemaal op. wij hebben gelukkig nog wat spullen van haar bewaard en gaan dinsdag terug om die te brengen bij haar en ook mag ze op haar kamer een eigen televisie hebben, zo kan ze zelf beslissen waar ze naar kijkt en is ze niet meer afhankelijk wat de andere bewoners willen kijken in de woonkamer. ik had het graag allemaal iets eerder willen weten, maar jeetje wat ben ik blij dat er zo goed voor haar gezorgd wordt en dat het goed met haar gaat. had ik de afgelopen weken toch steeds het gevoel dat we haar zo maar achter hebben moeten laten en "gedumpt" hadden, dat gevoel is nu helemaal weg. ja ik ben opgelucht en blij.
en buiten wat spulletjes van Ed zijn tante nemen we dan ook maar een taartje mee voor de bewoners en de verzorgers van de afdeling.