Afgelopen weekend was vrij druk, zeg maar. Zaterdagmiddag een kinderfeestje-workshop gegeven en voor zondag stond er een 3-laags bruidstaart voor een 40-jarig huwelijksfeest op de agenda.

Het bruidspaar koos de kleuren van de taart nav een 25-jarig huwelijkstaartje dat ik begin dit jaar maakte, dus rustig wit, rood, zwart moest het worden. Alleen dan met hun eigen bruidstopper van toen erop graag. Enkele dagen ervoor werd de topper gebracht, ik vond het wel wat hebben, zo'n bruidspaar dat 40 jaar lang met liefde is bewaard. 

De taart zorgde nog wel voor lichte paniek. Het bovenste taartje maakte ik 't laatst op zaterdagavond en bekleed met m'n nieuwe Zeelandia fondant, welke toch een stuk witter bleek te zijn dan de witte Bakels fondant. Wat parelmoerspray erover gespoten maakte het wel iets minder witter-dan-wit, maar helemaal gelijk werd het niet.
Daarbij was het afgesmeerd met bc dat eerder die dag ook als reservevoorraad mee was op de workshop. Of het daar aan heeft gelegen (warm, koud, warm, koud) of aan de Zeelandia fondant (die heerlijk soepel is, maar lastig te verwerken is als je 't mij vraagt), maar dit taartje had de volgende ochtend plasjes gesmolten fondant veroorzaakt. Eerst 2 piepkleine plasjes, maar hoe later het werd, hoe meer en grotere plasjes het werden.
Uiteindelijk toch maar besloten op 't laatste moment alles eraf te halen en overnieuw te beginnen. Ik was maar nét op tijd klaar, de letters en de foto's zijn gemaakt met de opdrachtgevers wachtend op de bank.

Genoeg tekst, tijd voor de foto's. Hier zie je het kleurverschil goed, beter dan in 't echt.

Deze kleuren lijken beter, alleen lijkt de taart hier scheef. 

En het antieke bruidspaartje, heeft wel wat toch?