Onderwerp: het lijkt wel, of ik een kleine baby heb...
... die vermoeidheid.
En de baby is een werkelijkheid ... niet 1 taart maar een hele reeks.
Woensdag was het half twee en nu is het al weer twaalf uur.
Als ik één keer bezig ben, kan ik gewoon niet meer stoppen.
Niet alleen ga ik laat slapen, maar ik droom ook nog eens over de taart en alle mogelijke alternatieven, mogelijkheden, oplossingen, vullingen, ... En als ik niet aan mijn taarten denk, denk ik aan de exemplaren die ik op het forum gezien heb. De nachten zijn nog nooit zo kort geweest
Onze kinderen zijn nu 14 en 15, je zou toch denken dat de korte nachten voorbij zijn???
Elke keer als ik met een taart bezig ben, denk ik: "waarom doe ik dit toch, waar begin ik toch weer aan?" Maar toch kan ik niet stoppen en als de taart af is, denk ik weer aan de volgende...
Ik heb 1 geluk: mijn baas kan niet in mijn hoofd kijken, hij ziet dus niet wanneer ik aan taarten denk
En om de vermoeidheid te camoufleren: een zonnebril! Dus, kom op zomer!!!